de Volkskrant, 31 januari 2005. De kleine wereld: Engels
rouwen doe je zó
Peter de Waard: 'Hoe is het met uw man?' 'Sorry. Weet u dat niet?
Hij is twee maanden geleden overleden.'
Als iemand, bijvoorbeeld de buurman drie huizen verderop, in Groot-Brittannië
overlijdt, dan kom je dat alleen bij toeval te weten.
Alleen als hij een hoge sociale status heeft (een OBE, een Victoria
Cross) of iets heel bijzonders heeft gedaan (het maken van het winnende
doelpunt in de Cup Final, het vliegen van een Spitfire tijdens de
Battle of Britain) verschijnt een necrologie in de kranten.
De massa gaat echter in stilte dood. Er staan geen advertenties in
de kranten, hoogstens een weggedrukte mini waarbij standaard wordt
vermeld dat alleen de familie 'bloemen mag geven'. Er worden geen
rouwkaarten gestuurd en de buurt wordt niet ingelicht.
Britten kunnen overal een grap over maken en daarmee het ijs breken,
maar bij de dood van een familielid is er ineens geen plek voor humor.
Ineens zijn de mensen heel kwetsbaar en kunnen ze zich geen houding
geven. De sociale bescherming, die humor hun anders geeft, valt weg.
De dood is een merkwaardig taboe in het Britse leven...........
Engeland is een prachtig land, maar niet om dood te gaan.
de Volkskrant,
31 januari 2005 'Achter de komma' Uitvaartwereld ; gewilde werkgever
Een baan in de uitvaartwereld wordt steeds meer als 'normaal' beschouwd,
maar is niet bestemd voor iedereen. Daarom kunnen geïnteresseerden
nu een cursus volgen om te weten of ze er geschikt voor zijn. Zo staat
in de laatste uitgave van Uitvaart,
het vakblad van de branche.
De workshop van Geja van de Wetering is bedoeld om mensen meer inzicht
te geven in de uitvaartwereld en hen te laten kijken of deze wereld
bij hen zou passen...
Marjon Klaassen geeft al enkele jaren een dergelijke cursus, maar
zij geeft de cursisten geen advies.........
Ook Els de Roos profiteert van de groeiende populariteit van de branche.
Zij vindt het wel belangrijk om haar cursisten met een goed advies
naar huis te sturen. 'Ik merk dat sommige mensen het idee hebben dat
ze heel rijk kunnen worden in de uitvaartbranche. Dat is absoluut
niet zo. Ik heb niet alle wijsheid in pacht, maar je moet ook durven
zeggen als je denkt: die persoon heeft het echt niet in zich.'
Leeuwarder Courant, 2 februari 2005 Archeologen vinden grafstenen
Azteken.
Archeologen onderzoeken in het centrum van Mexico-stad de
resten van een oude tempel. Daarin vonden ze maandag veertien grafstenen
van de Azteken, versierd met menselijke figuren. Een van de onderzoekers
legt vijf van de stenen klaar voor een eerste bezichtiging.
Verschillende
kranten, 2 februari 2005. Sterke groei van aantal hospices
GPD
- Het aantal instellingen waar terminale patiënten kunnen sterven
is de afgelopen jaren explosief ge-groeid. In 1997 bestonden nog slechts
37 van derge-lijke hospices. Nu zijn dat er bijna tweehonderd met
zo'n zevenhonderd bedden. Een vijftigtal instellingen is nog in oprichting.
Dat blijkt uit de eerste van een reeks jaarlijkse onderzoeken van
het Nederlands instituut voor onderzoek van de gezondheidszorg. Friesland
kent hospices in Leeuwarden, Sneek, Harlingen en Hurdegaryp.
de Volkskrant,
3 februari, 2005 Het dubbele gezicht van de euthanasiepraktijk
In dit 'Achtergrond' artikel gaat Ellen de Visser in op het onlangs
gepubliceerde boek van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig
Levenseinde (NVVE)
over de andere werkelijkheid van de euthanasiepraktijk....
Euthanasie is geen recht. Artsen mogen weigeren mee te werken. Pijnlijk
wordt het wanneer een medicus zijn hulp heeft toegezegd, maar begint
te weifelen wanneer het fatale moment daar is........
Tientallen vergelijkbare verhalen kwamen de afgelopen jaren binnen
bij de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NWE).
Over patiënten die ondraaglijk leden, aanhoudend om euthanasie
vroegen maar te maken kregen met artsen die de beslissing voor zich
uit schoven, toezeggingen niet nakwamen of morfine opdrongen......
De veertien verhalen van nabestaanden zijn niet aan de betrokken artsen
voorgelegd. In de praktijkonder-zoeken is ook nooit aan patiënten
gevraagd of het beeld dat artsen schetsen wel klopt, schrijft de NWE
in het voorwoord. 'Dit boek is zelf een wederhoor.'
De interviews zijn volgens de NVVE representatief en beschrijven situaties
die vaker voorkomen......
Leeuwarder
Courant, 4 februari 2005 Arts worstelt met euthanasie.
Gerard Akkerman: Een arts mag altijd weigeren mee te werken
aan euthanasie. Dat is zijn recht, maar dan moet hij daarover wel
duidelijk zijn naar z'n patiënt.
Euthanasie is geen recht. Een terminale lijdende patiënt mag
een arts om euthanasie vragen. Stemt die arts daar mee in en handelt
hij zorgvuldig, dan is hij niet strafbaar volgens de wet. Maar die
arts mag te allen tijde weigeren. De euthanasie-wet voorziet niet
in de plicht voor artsen patiënten uit hun lijden te verlossen.
De arts moet handelen naar zijn eigen geweten.
De Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie (NVVE)
pleitte gisteren voor vervolging van artsen die hun belofte van euthanasie
aan een patiënt niet nakomen. De vereniging beklaagt zich verder
over het feit dat bij tweederde van de verzoeken van patiënten,
artsen - specialist of huisarts - weigeren mee te werken. Hier lopen
verschillende zaken door elkaar. De vereniging behartigt de belangen
van mensen die euthanasie willen teneinde onnodig lijden te voor-komen.
Maar daarbij wordt wel eens vergeten dat het helpen doden van een
patiënt voor artsen, ook al is die patiënt stervende, een
zware opgave is.
In gesprek met artsen hierover viel op dat het voor hen alleen maar
zwaarder werd naarmate ze het vaker deden........
De laatste jaren is de druk op artsen om mee te werken aan euthanasie
enorm toegenomen. Het mag, dus moet de arts het ook doen. Hoe vrij
is de arts nog in zijn beslissing? Ook met de gevoelens van de dokter
moet rekening worden gehouden.......
Anders wordt het - en daar heeft de NVVE gelijk in - wanneer de arts
de patiënt duidelijk heeft toegezegd hem te helpen wanneer het
lijden ondraaglijk wordt. In dat geval, wanneer aan alle zorgvuldigheidseisen
is voldaan, dient de dokter de patiënt ook te helpen. Dralen,
wachten tot iemand in coma raakt en wilsonbekwaam is of gewoon niet
meer komen, is onaanvaardbaar....
De afgelopen decennia is vooral gevochten voor de belangen van de
lijdende patiënt. Dat euthanasie ongestraft kan worden toegepast,
is een grote verworvenheid. Maar wat dit met artsen doet, hoe die
dit alles ervaren, is daarbij wel eens vergeten. Misschien is het
nu wel de tijd om eens te onderzoeken wat het meewerken aan levensbeëindiging
voor een dokter betekent. Dan zal blijken dat dit voor veel dokters
moeilijker is dan velen - ook tegenstanders van euthanasie - denken.
Misschien moeten we wel accepteren dat in veel gevallen artsen zullen
blijven weigeren mee te werken, maar dan zullen ze wel eerlijk naar
hun patiënt moeten zijn en hem de mogelijkheid moeten geven elders
hulp te zoeken. Want euthanasie is niet alleen vrijwillig voor de
patiënt, maar ook voor de dokter.
Verschillende
kranten, 4 februari 2005 Artsenkoepel werkt aan regels versterven
ANP-Een commissie van artsenorganisatie KNMG werkt aan een
landelijke richtlijn voor palliatieve sedatie, ook wel versterven
genoemd. Dat heeft Eric van Wijlick van de organisatie gisteren laten
weten.
Palliatieve sedatie is het verminderen van het bewustzijn van patiënten
in de laatste levensfase door het toedienen van medicijnen. Het doel
is op die manier onbehandelbare en ondraaglijke lichamelijke of psychische
klachten te verzachten. Dit kan in lichte vorm, maar ook in een diepe
vorm waarbij de patiënt in slaap gehouden wordt. Juist toegepaste
sedatie ver-
kort het leven niet. Dat is anders bij euthanasie. Bij palliatieve,
of terminale, sedatie zijn artsen ook niet verplicht dat aan de toetsingscommissie
te melden. De laatste twee jaar is er veel discussie over het onderwerp.
Eigenlijk wordt de methodiek al tijden toegepast. Hoe vaak het voorkomt,
is volgens Van Wijlick van de KNMG niet bekend. Vorig jaar verscheen
een onderzoek waaruit bleek dat meer dan de helft van 410 ondervraagde
artsen met diverse specialisaties het wel eens had gedaan. Die artsen
waren echter in 2000 en 2001 ondervraagd.
Verschillende
kranten, 5 februari 2005. CDA'ers positiever over euthanasiewet
GPD
- Twee op de drie CDA-stemmers zijn positief over de huidige euthanasiewet.
Bij de ChristenUnie-stemmers spreken twee op de drie er juist een
negatief oordeel over uit. Eenderde van de CDA-kiezers vindt euthanasie
bij 'lijden aan het leven' toelaatbaar en eenvijfde van de CDA'ers
billijkt ook het laten inslapen van demente mensen, zo blijkt uit
een representatief onderzoek dat het Nederlands Dagblad heeft laten
houden onder zeshonderd mensen die CDA of ChristenUnie hebben gestemd.
Verschillende
kranten, 5 februari 2005. Lijkschouwing wordt verplicht bij overlijden
kind
GPD-
Elk overleden kind moet officieel door een lijkschouwer worden onderzocht.
Bij het ministerie van binnenlandse zaken ligt een wetsvoorstel dat
daarvoor moet zorgen. Nu gebeurt het nog te vaak dat kinderen aan
mishandelingen doodgaan zonder dat dit wordt opgemerkt.
Uit onderzoek door forensisch deskundigen blijkt dat moorden en andere
vormen van een niet-natuurlijke dood niet ontdekt worden omdat de
kennis van vooral huisartsen ernstig tekortschiet. In Nederland gaan
jaarlijks 1500 gevallen van een niet-natuurlijke dood als normale
sterfgevallen de boeken in, terwijl er eigenlijk strafvervolging ingesteld
moet worden omdat het om bijvoorbeeld moord of doodslag gaat.
„Dit zijn de gevallen die aantoonbaar zijn", zegt Kees Das. een
van de onderzoekers en voorzitter van de vakgroep Forensische Geneeskunde
van GGD Nederland. „Waarschijnlijk zijn de cijfers veel hoger."
|
Bezoek
de internetsite van:
|