Nieuwsoverzicht uit de vak- en nieuwsbladen

Week 35, 26 augustus 2002 t/m
1 september 2002

overzicht eerdere uitgaven

naar homepage

Verschillende kranten, 28 augustus 2002, Kist in zijspan naar begraafplaats
Johann Vollebregt, een van de grondleggers van de motorclub Loosduinen, is gisterenmorgen op een bijzondere manier naar zijn laatste rustplaats gebracht. In gezelschap van tientallen motorvrienden werd de kist met het stoffelijk overschot in een zijspan vervoerd naar de begraafplaats. De bijzondere tocht door de wijk trok veel bekijks. Vollbregt kreeg 's morgens bij het clubhuis een laatste groet.

Leeuwarder Courant, 28 augustus 2002, Monument als erkenning doodgeboren baby's
Verschillende reacties kreeg beheerder Cor Brattinga van de Noorderbegraafplaats in Leeuwarden toen bekend werd dat het echtpaar Ferwerda uit Morra er een gedenksteen voor doodgeboren kinderen wil plaatsen. Allemaal met hun eigen verhaal, zoals de Ferwerda's en het echtpaar Koning uit Beetgumermolen.,,Een wit kistje was het toch, Sip?" vraagt Loes Koning aan haar rnan als ze het over de begrafenis van hun in 1969 doodgeboren zoontje hebben. Koning stond daar met zijn vader en schoonvader toen het kistje van de achterbank van de lijkwagen werd getild. De moeder mocht er niet bij zijn. Dat was niet gebruikelijk in die tijd.Zelfs in het Diaconessenziekenhuis, na een dramatisch verlopen bevalling, mocht Loes Koning haar kindje niet meer zien. Nu is ze nog blij dat ze daar destijds geen genoegen mee nam. Ze wilde haar eerstgeboren kind in haar armen houden, bijna 7 pond en helemaal gaaf. Ook bij Rein en Greetje Ferwerda, die onlangs van Kollum naar Morra verhuisden, bleef de geboorte van hun doodgeboren dochtertje in 1967 altijd op de achtergrond aanwezig. Ook zij kregen daarna nog een zoon en een dochter, maar de schok en de droefheid bij die eerste geboorte bleef hen altijd bij. „Mar yn dy tiid waard der folie minder oer praat. It oerkomt je allegear. Efteröf hienen wy it graach oars dien. It waard allegear sa kaki öfhannele." Toen de Ferwerda's ter ore kwam dat het veldje op de Noorder begraaf plaats, waar doodgeboren kinderen in die tijd begraven werden, geruimd zou worden, kwamen ze in actie. ,,Wy hiene der noait wer west, mar doe woenen wy witte wêr 't üs berntsje lei." De Konings hadden graag een grafsteentje in de vorm van een hartje bij hun zoontje willen plaatsen, maar dat is niet toegestaan. Het initiatief van de Ferwerda's spreekt hen dan ook enorm aan. ,,Dan heb je iets tastbaars om naar toe te gaan." Beide ouders zijn bereid zelf bij te dragen aan het monument en hopen dat de gemeente medewerking wil verlenen. „It moat slagje", zeggen de Ferwerda's vol overtuiging.

Volkskrant, 31 augustus 2002, Rouw
Peter Bügel: Volgens een populair geloof is het ongezond verdriet op te potten. Wanneer iemand een ernstig verlies heeft geleden, is het goed daarover te praten. Een stukje professionele rouwbegeleiding is onmisbaar. Deze denkbeelden zijn terug te voeren op Freud. Hij verzon een model van de menselijke geest dat was gebaseerd op het indrukwekkendste apparaat van die tijd, de stoommachine. De menselijke psyche was als een vat vol stoom waaronder een vuurtje brandde. Er waren uitlaatkleppen en veiligheidsventielen nodig, anders klapte de boel uit elkaar. Alle emotie moest geuit worden, anders liep de gezondheid ernstige schade op. Bij het eerdere model van de mens, de klok, was dat nog niet zo. Je kon opgewonden zijn, of van slag, maar ontploffingsgevaar was er niet. Latere modellen, zoals de radio en de computer kenden dit gevaar ook niet. Als je maar op de goede golflengte zat en je harde schijf voldoende ruimte had, kwam je er wel. Freuds theorieën waren niet gebaseerd op empirisch onderzoek. Nu dat wel gebeurt, blijft er weinig van zijn bedenksels heel. Van professionele rouwbegeleiding staat inmiddels vast dat die averechts werkt. De Amerikaanse psycholoog George Bonanno van Columbia University schreef een overzichtsartikel over een groot aantal gepubliceerde onderzoeken naar de effectiviteit van rouwbegeleiding. In dit artikel, in het tijdschrift Applied and Preventative Psychology, concludeerde hij dat er geen positief effect optrad, terwijl eenderde van de mensen er ongelukkiger van werd. Door steeds over het verlies te praten, duurde de rouwperiode langer. Na de dood van de partner is een depressieve periode gewoon. Deze duurt gewoonlijk één tot drie jaar. Professionele begeleiding heeft daar geen positief effect op. Opvallend was dat in ongeveer de helft van de gevallen de achtergeblevene geen enkel uiterlijk teken van verdriet toonde. Door de omgeving wordt zo'n houding vaak veroordeeld. De persoon in kwestie wordt als liefdeloos in de hoek gezet. Ook dokters en psychologen achten een dergelijke houding disfunctioneel. Door het verdriet niet te uiten zou het niet 'verwerkt' kunnen worden. Dit blijkt in de praktijk precies andersom te zijn. Hoe minder mensen bezig zijn met hun verdriet, hoe sneller ze er over heen zijn. Bovendien hebben de binnenvetters minder gezondheidsproblemen. Een ander onderzoek, door de Duitse onderzoekers Margaret en Wolfgang Stroebe bevestigt deze bevindingen. In een recente uitgave van de Journal of Consulting and Clinical Psychology schrijven zij dat weduwen en weduwnaars die hun gevoelens steeds bespraken en opschreven er slechter aan toe waren dan anderen die het verdriet niet bespraken. Om te voorspellen hoe snel iemand over zijn verdriet heen zou zijn kon beter een 'identiteits-continuïteit' worden bepaald. Hiermee werd het vermogen bedoeld door te gaan met het leven, ondanks het overweldigende verlies. Deze bevindingen staan niet op zichzelf. Bij veel vormen van psychotherapie, waarbij praten over problemen heilzaam wordt geacht, treden vergelijkbare effecten op. Door deze activiteiten gaan de problemen een eigen leven leiden, worden verwoord en gedefinieerd. Hierdoor wordt het steeds moeilijker er afstand van te nemen. Langzamerhand begint duidelijk te worden dat zulke bezigheden niet alleen nutteloos zijn, maar zelfs schadelijk. De divan van Freud was goed voor de stoommachinemens. Daar kon de opgestookte geest de uitlaatkleppen openen en stoom afblazen. Wij zijn inmiddels gemodelleerd naar de computer en kunnen beter ons verdriet trachten te deleten en over te schakelen naar een ander programma.

Bezoek de internetsite van:
Naar Uitvaartmedia homepage