Relevant,
kwartaalblad van de NVVE (Nederlandse Vereniging voor Vrijwillig Levenseinde),
nr. 4, oktober 2006
Vaste
rubrieken: Commentaar, Kort, Relevante kwesties, Brieven, In beeld,
NVVE nieuws en Diensten. In het blad verder een aantal artikelen waaronder:
Debat hulp bij zelfdoding stokt
In de jaren zeventig en tachtig was het debat over hulp bij
zelfdoding open en concreet, maar door de jaren heen is de discussie
langzaam verbleekt. Wat is er gebeurd?
Zwitserland in de polder
Zwitserland is het enige land ter wereld waar hulp bij zelfdoding
door niet-artsen, ook aan psychiatrische patiënten, is toegestaan.
De NVVE bepleit dat dit ook in Nederland tot de mogelijkheden gaat
behoren. Hoe ziet het Zwitserse systeem eruit?
De Gelderlander. 16 oktober 2006. Centrum uitvaart bij Pagepark
Aan de rand van Genneps nieuwste woonwijk Pagepark moet volgend najaar
een uitvaartcentrum staan. Initiatiefnemer is Wilbert Goemans uit
Boxmeer. De Boxmerenaar beschikt met zijn bedrijf Wilbert Goemans
Uitvaartzorg nu over enkele kamers in klooster Elsendael in Boxmeer,
waar nabestaanden afscheid kunnen nemen van hun dierbaren. Volgens
hem is er in de kop van Limburg al langer behoefte aan een nieuw uitvaartcentrum.
„Overledenen uit de regio Gennep worden nu vooral opgebaard in Boxmeer
en Venray. Maar mensen willen, zo ervaar ik dat, overledenen steeds
vaker zelf verzorgen en willen die ook bezoeken in een uitvaartcentrum
in de buurt“, zegt Goemans...............
Verschillende
kranten. 17 oktober 2006. België krijgt euthanasiedatabank
(ANP)
- België krijgt een databank waarin alle wilsverklaringen voor
euthanasie
worden opgenomen. Op die manier kunnen artsen direct zien of iemand
die in een onomkeerbare coma verkeert zo'n verklaring heeft opgesteld.
Nederland heeft zo'n databank niet nodig, zegt Rob Jonquière
van de Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie. „Het voegt
niets toe aan de zorgvuldigheid en de mogelijkheden."...
Leeuwarder
Courant. 18 oktober 2006. 'Over de uitvaart is vaak geen moment nagedacht'
Zelfs de familie van mensen op hoge leeftijd denkt niet na
over de vraag hoe ze de
uitvaart vorm wil geven. „Dit gebeurt al te vaak",
is de ervaring van Gert Toes, geestelijk verzorger van verpleeghuis
Bloemkamp in Bolsward. Volgens hem denken veel nabestaanden bovendien
dat bij een begrafenis alles vast ligt. Reden genoeg voor Toes om
in de kapel van Bloemkamp op 15 november een informatieavond te beleggen
over begraven en cremeren. „Ik ben zoon van een doodgraver. Bij ons
thuis waren dood en begrafenis een vanzelfsprekend gespreksonderwerp
, aldus Toes. Voor wie het niet vanzelfsprekend is: de predikant belooft
dat het „geen zware avond" wordt.
De
Leeuwarder Courant . 18 oktober 2006. Begrafenisclubs overbelast met
rompslomp
Of er nu een begrafenis heeft plaatsgevonden of niet, elke
maand moeten uitvaartverenigingen
verantwoording aan de fiscus afleggen over het loon van
hun dragers en grafdelvers. De rompslomp die dit met zich meebrengt,
is vooral voor kleinere verenigingen een grote belasting. De Federatie
van Uitvaartverenigingen in Friesland trekt aan de bel en stapt eventueel
naar de rechter. Deze week heeft de federatie een brief gestuurd naar
minister Gerrit Zalm en de Vaste Kamercommissie voor financiën.
In Friesland is in ieder geval één uitvaartvereniging
al met de consequenties geconfronteerd. Begrafenisvereniging De Laatste
Eer in Kübaard heeft een aanslag opgelegd gekregen van € 17.500,
meldt penningmeester Ger van Putten....................Volgens Pytsje
Rijpstra kunnen vrijwilligers amper nog op vakantie en worden verenigingen
bijna verplicht een compleet
administratiekantoor te hebben. Oudere penning-meesters worden gedwongen
via internet te werken, want dat is de enige manier waarop aangifte
gedaan kan worden.
Het strookt allemaal niet met de traditie waaruit de meeste begrafenisverenigingen
in Friesland voortkomen dat vanuit eigen dorp gezorgd wordt voor de
uitvaart van dorpsgenoten, vindt de Jong. „De measten fan üs
dogge dit al mear as 75 jier. Dêrmei nimme wy üs ferant-wurdlikheid
foar ien fan de wichtigste punten fan it libben."
Volkskrant. 19 oktober 2006. Kunst brengt nieuwe rituelen rondom de
dood
Merlijn Schoonenboom: In fort Vijfhuizen in Haarlem is gisteren
de eerste grafsteen gelegd voor een kunstproject van Hans van Houwelingen.
Van Houwelingen hoopt ongeveer 250 grafstenen bij elkaar te brengen
op een wal achter het 19de-eeuwse fort, dat sinds een paar jaar dienst
doet als expositieruimte. De grafstenen worden 'gerecycled': Van Houwelingen
vraagt via begraafplaatsen
aan nabestaanden of grafstenen van geruimde graven gebruikt kunnen
worden. 'Moreel en juridisch is alles doorgesproken.'
Bij de eerste 'steenlegging' hadden de nabestaanden bloemen meegenomen.
Volgens Van Houwelingen, die veel bekende kunstwerken in de openbare
ruimte heeft gemaakt, ervaren de nabestaanden dat de steen 'nu pas
echt rust heeft gevonden'.
Het project Sluipweg {waar langs de dood heeft weten te ontsnappen)
(www.kunstfort.nl)
verwijst volgens de kunstenaar in eerste instantie naar het fort zelf:
een plek gemaakt om te vechten en te sterven, maar waar in werkelijkheid
niets is gebeurd. 'Om de romantische mythe te bestendigen, wilde ik
er de dood introduceren.'.............
Leeuwarder Courant.
19 oktober 2006. Oude graven zaak van burgemeester
Burgemeester
Bert Swart van Schiermonnikoog is voortaan verantwoordelijk voor het
gravenbeheer op het eiland. Dat is afgesproken in een gesprek tussen
de gemeente en cultuurhistorische vereniging 't Heer en Feer. De twee
partijen kwamen maandag bijeen om te praten over het verwijderen van
de kapotte steen van het graf van Johan Stachouwer, de vroegere eigenaar
van het eiland, en het ruimen van de graven van diens nazaten Cornelis
Visser en Anneke Schultze. Arend Maris van 't Heer en Feer is tevreden
over de uitkomst. „De burgemeester ziet gelukkig de ernst van de situatie
in."
De ruiming van de graven zorgde de afgelopen dagen voor commotie op
Schiermonnikoog. De familie eist herstel van een graf, dat inmiddels
echter al weer in gebruik is genomen......
DeStentor.
21 oktober 2006. Rouw
verwerken in ’n groep
Arnold
Zweers: Wie
op een goede manier rouwt om het verlies van een geliefde, kan zijn
leven op zeker moment weer een nieuwe invulling geven. Gebeurt dat
niet, dan kan bij sommige mensen de rouw hun hele verdere leven blijven
beheersen.
Marianne Sorgedrager weet dat, want ze heeft inmiddels velen die rouwen,
van nabij meegemaakt. En ze heeft aan den lijve ondervonden wat rouw
is, nadat haar man in 1984 overleed. Eind oktober/begin november begint
de inwoonster van Schalkhaar aan een nieuwe reeks avonden met een
rouwgroep. Mensen kunnen zich daarvoor opgeven. Vijf gespreksgroepen
gingen hier de afgelopen jaren aan vooraf. Doel is mensen met lotgenoten
over het verlies van hun partner te laten praten. Dat gebeurt op negen
donderdagavonden bij haar thuis in Schalkhaar.
|
Bezoek
de internetsite van:
|