|
Dinsdag 1 december 2004, Prins Bernard is overleden.
Ook deze week op tv, en in kranten, weekbladen etc. heel veel nieuws
over en naar aanleiding van het overlijden van Prins Bernard en zijn
uitvaart op 11 december jl.
Leeuwarder
Courant, 8 december 2004:
De Laatste Eer Holwerd streeft altijd naar perfectie
Elisabeth Post: De belangstelling voor het jubileumfeest van begrafenisvereniging
De Laatste Eer in Holwerd is overweldigend. Leden komen overal vandaan
om vanavond het honderdjarige bestaan te vieren.... De vereniging
is honderd jaar geleden
opgericht in de bovenzaal van het café van weduwe De Kuin (tegenwoordige
het Amelander Veerhuys) door zes vooraanstaande dorpsbewoners, onder
wie de dominee en de dokter. De oprichtingsvergadering werd bijgewoond
door honderd Holwerders. Aan menskracht heeft het de uitvaartvereniging
nooit ontbroken. Een paar dagen na de oprichting op 8 december 1904
stonden er achttien dragers, twaalf klokkenluiders en twee bodes op
de loonlijst.
De Laatste Eer is nu met ruim 1650 leden de grootste vereniging van
Holwerd Toch blijft het bestuur aan de weg timmeren. De concurrentie
met grote uitvaart-verzekeraars wordt voor lokale verenigingen steeds
groter, ervaart De Laatste Eer. Ze moeten er in
Holwerd niet zoveel van hebben..... Om te kunnen overleven, werkt
De Laatste Eer onder andere samen met collega's uit de omgeving. De
vereniging heeft geen winstoogmerk en wil dat ook zo houden. De persoonlijke
benadering staat voorop. .....
In de dorpskrant wordt daarom vier keer per jaar een advertentie geplaatst
met de tekst: "Uw wens wordt gerespecteerd.' Families kunnen
met die wensen terecht bij de bodes Klaske Elzinga en Tjikke van der
Woude. De 'klanten' zijn doorgaans zeer tevreden over de betrokken-heid
van de vrouwen. Dat stemt het bestuur gerust. ....
Vreemde begrafenisverzoeken zijn tot nog toe niet aan de orde geweest
in Holwerd. Er worden voornamelijk tradities in stand gehouden. Zo
wordt er bij de begrafenis van een kind nooit de klok geluid. Vroeger
werden kinderen zelfs na zonsondergang begraven. Nog een traditie:
Voordat de dragers de kist met touwen in de grond laten zakken, loopt
de rouwstoet eerst twee rondjes om de hervormde kerk.
De Laatste Eer zou graag weer willen begraven met paard en wagen,
zoals dat vroeger ook gebeurde. De Holwerder vereniging heeft in ieder
geval al wel regels voor de uitvaart met paard en wagen. Het paard
moet zwart van kleur zijn, maar vooral rustig.....
Als een rouwstoet voorbij trekt, is Holwerd stil. Soms laat het een
onuitwisbare indruk achter.....
De begrafenisvereniging vindt het belangrijk om te weten hoe de nabestaanden
een uitvaart hebben ervaren. Zo'n vijf weken na de begrafenis krijgen
ze bij de nota ook een evaluatieformulier in de bus....
Diverse
kranten, 9 december 2004: Euthanasie bij dementie
vaak gewenst
ANP, GPD - Driekwart van de ruim honderdduizend Nederlanders die een
euthanasieverklaring hebben, wenst euthanasie als ze dement worden.
De meesten willen direct een einde aan het leven zodra de ziekte toeslaat.
Vrijwel iedereen zegt dat het verzoek om euthanasie ook moet worden
ingewilligd als ze geen ongelukkige indruk maken op hun omgeving.
Dat blijkt uit onderzoek van de Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige
Euthanasie (NWE). De vereniging vindt het hoog tijd voor een publieke
discussie, omdat in de praktijk zelden of nooit wordt overgegaan tot
euthanasie bij dementie. Artsen vinden dat dit niet is toegestaan,
omdat er volgens de wet sprake moet zijn van uitzichtloos en ondraaglijk
lijden. Bij dementie is daar volgens veel deskundigen geen sprake
van. De NWE, die hierover morgen een symposium houdt, stelt dat daarmee
geen recht wordt gedaan aan de wens van veel Nederlanders....
Voorzover bekend is er de afgelopen jaren vier keer sprake geweest
van euthanasie bij dementie. Al die keren heeft het Openbaar Ministerie
besloten de betrokken artsen niet te vervolgen. Volgens justitie betekent
dit echter niet dat euthanasie bij dementie is toegestaan, maar wordt
dit per geval bekeken. Het dilemma van artsen is dat mensen in een
vergevorderd stadium van dementie vaak ogenschijnlijk gelukkig zijn.
Het kan voorkomen dat een patiënt die een wilsverklaring heeft
getekend waarin staat dat hij of zij dood wil bij dementie, zelf zegt
geen prik te willen wanneer de ziekte vergevorderd is. Artsenorganisatie
KNMG noemde de kwestie afgelopen zomer zelf een van de knelpunten
van de huidige wet.
Zaterdag 11 december 2004, Volkskrant: Eutha-nasie
baby's vergt protocol: Kinderartsen zwijgen uit angst voor
OM.
Seada Nourhussen: Kinderartsen van Nederlandse
academische ziekenhuizen bepleiten de oprichting van een nationale
commissie en een protocol voor de levensbeëindiging van pasgeborenen.
Daarmee willen ze voorkomen dat artsen ten onrechte worden beticht
van moord.
De levensbeëindiging is van toepassing op baby's die zo ernstig
lijden dat zij geen uitzicht hebben op een toekomst. Dit komt gemiddeld
vijftien keer per iaar voor. Maar volgens initiatiefnemer Eduard Verhagen,
kinderarts en chef de clinique van het Academisch Ziekenhuis Groningen,
wordt maar eenderde van het aantal gevallen gemeld. Verhagen: 'Artsen
zijn bang voor vervolging.'
Een kinderarts is verplicht de levensbeëindiging van een pasgeborene
te melden bij het Openbaar Ministerie. De officier van justitie bepaalt
vervolgens of de arts wordt vervolgd of dat de zaak wordt geseponeerd,
omdat de arts juist heeft gehandeld.
Verhagen. De kans op vervolging weerhoudt artsen ervan levensbeëindiging
te melden. Maar het is tijd voor openheid.'
Daarom vindt Verhagen dat er een commissie moet komen die een zwaarwegend
advies uitbrengt aan de officier van justitie. De commissie moet niet
alleen
met juridische, maar ook met medische en ethische normen toetsen of
een besluit tot levensbeëindiging juist is.
De commissie moet bestaan uit twee kinderartsen, een ethicus en een
jurist. 'Omdat zo'n adviescom-missie inhoudelijker kan toetsen dan
een officier van justitie, zijn kinderartsen sneller bereid levens-beëindiging
te melden', zegt Verhagen. Kinderartsen willen ook een landelijk protocol
voor levens-beëindiging. Dat protocol bestaat uit een aantal
criteria. Het lijden van een pasgeborene moet zo ernstig en ondraaglijk
zijn dat er sprake is van een uitzichtloze toekomst..... . Verder
moet het lijden niet te genezen zijn of te verhelpen met geneesmiddelen
of operaties. Een onafhankelijke arts moet een second opinion uitvoeren.
Beide ouders moeten akkoord zijn met de levensbeëindiging, die
zeer zorgvuldig moet gebeuren.
Uit onderzoek blijkt dat 72 procent van de Neder-landse kinderartsen
in uitzonderlijke gevallen voor actieve levensbeëindiging is.
Academische kinder-artsen hebben het voorstel gezamenlijk voorgelegd
aan het kabinet. Dat komt in januari met een stand- punt.
Zaterdag 11 december 2004, Volkskrant: Woon Werk, Dirk van
der Kroef: Berm
Het eerste gedenkteken kom ik tegen als ik het dorp uitrijd,
en de rotonde van de rondweg op draai. In het gras, een eenvoudig
houten kruis van nog geen meter hoog met een kunstbloem eromheen gewonden.
Een verbleekte foto van een man met snor.
Het kruis staat daar alweer een tijdje. Ik weet niet wat hier is gebeurd,
maar deze rotonde was eerst een gewone kruising met stoplichten. Een
rotonde is veiliger, en misschien was het verongelukken van deze man
mede aanleiding om de kruising om te bouwen. Wie weet.
Bij de volgende rotonde van de rondweg staat weer een houten kruis.
Ook deze rotonde was eerst een kruising, maar dan zonder stoplichten.
Jaren geleden is hier een meisje verongelukt. De oversteekplaats voor
fietsers is daarna met prikkeldraad afgesloten, en later is de kruising
omgebouwd tot rotonde. Ook hier een foto op het kruis.
Verderop, in een bocht, hebben veel bloemen gelegen. En na de jaarwisseling
stonden er restanten van siervuur-werk. Het verhaal ken ik niet, maar
ik stel me een vriendengroep voor die hier hun verongelukte kameraad
hebben herdacht.
Na het laatste stoplicht van het dorp wordt de rondweg een provinciale
weg. En na een paar kilometer is nog een plek waar veel bloemen in
de berm hebben gelegen. Ik kwam er langs toen het net was gebeurd,
op een zondagavond. Door de politie werd ik de ventweg opgeleid, van
een afstand zag ik al veel blauwe zwaailichten. Ter plekke: veel licht,
maar ook veel geparkeerde auto's, veel kijkers. Alleen zagen die niets
omdat er een scherm was opgezet. En auto was zoals dat heet op de
verkeerde weghelft terechtgekomen. Ik denk er vaak aan als ik er langs
kom. maar nu is er niets meer wat aan het ongeval herinnert.
Na de volgende rotonde weer een verhaal. Een vrouw-met haar auto van
de weg geraakt. Wekenlang waren twee sporen zichtbaar in de berm,
richting sloot. Ook hier geen gedenkteken.
Ik rij de parkeerplaats van het provinciegebouw op. Collega's van
me beoordelen de verzoeken voor bermmonumenten. Onder voorwaarden
mogen nabestaanden op eigen kosten en voor een beperkt aantal jaren
in de berm een plaquette plaatsen. De twee houten kruizen zouden niet
mogen, maar ze staan er toch, op een gemeentelijk stuk weg. Iedere
dag passeer ik ze, en iedereen respecteert ze.
|
Bezoek
de internetsite van:
|
